In Wageningen is bovenop de Wageningse Berg een bijzonder museum te vinden: Belmonte Arboretum. In dit museum zijn heel veel bijzondere planten en bomen te vinden. Er staan 10.000 planten verdeeld over 6000 verschillende soorten, er zijn 120 oude bomen, 850 soorten rododendrons en 500 soorten rozen. De meeste paden in het arboretum zijn halfverhard of bestaan uit stevige bosgrond met iets extra versteviging, daardoor is het arboretum goed toegankelijk. Op de route zijn een paar kleine hellingen, maar het grootste deel van de route is vlak.

De route begint bij de hoofdingang van Belmonte Arboretum aan de Generaal Foulkesweg. Hier zijn geen invalidenparkeerplaatsen, alle parkeerplaatsen liggen langs de weg. Vanaf de weg ga je via een korte helling iets omhoog om bij de ingang van het arboretum te komen. Wij kozen ervoor rechtdoor te gaan en het pad te volgen. Zo slingert onze route door een groot deel van het arboretum en kom je langs een groot deel van de collectie. Buiten onze route zijn veel andere paden ook goed toegankelijk. De route is dan ook eenvoudig in te korten, maar ook een langere route maken is goed mogelijk!

Om de collectie van het museum toegankelijk te maken is er een online database waarin precies terug te vinden is waar welke plant in het arboretum staat. Via deze link is deze bijzondere collectie te vinden. Tip: bekijk de kaart op deze website in de tuin op je telefoon, via gps zie je dan welke planten er rondom je heen te vinden zijn!

Belmonte Arboretum is van oorsprong een wetenschappelijke 'bomentuin'. Toch was een arboretum niet het oorspronkelijke plan voor een park op deze locatie. Voordat het arboretum op deze locatie ontstond was het hele gebied eigendom van de familie de Constant Rebecque de Villars. Rond 1850 werd er een villa gebouwd op het hoogste punt van de Wageningse Berg: Villa Belmonte. Rond de villa werd een grote parktuin aangelegd door de bekende landschapsarchitect J.D. Zocher jr.. Slingerende paden, gazons, bomen en bloembedden, maar ook een moestuin, kassen en een theekoepel werden aangelegd. Baron Willem Anne de Constant Rebecque de Villars en zijn vrouw de gravin Van Rechteren Ahnem gaan in de villa wonen en krijgen er twee dochters, Justine en Cécile. Nadat de baron in 1894 overlijdt blijven de gravin en haar dochters op het landgoed wonen. In 1900 trouwt dochter Cécile met een Duitse graaf: Hermann von Pückler-Branitz, Freiherr von Groditz. Nadat in 1907 de gravin en in 1915 de Duitse graaf zijn overleden blijven de zussen Cécile en Justine in villa Belmonte wonen.

In 1936 besluiten de twee zussen dat het landgoed beschermd moet worden; zelf zijn ze al op leeftijd en er is geen directe familie om het landgoed over te nemen. Ze vragen Stichting het Geldersch Landschap om het hele landgoed te kopen. Stichting het Geldersch Landschap vindt het wandelpark en de villa een natuurmonument en koopt het landgoed met steun van de gemeente Wageningen. Wel wil de gemeente in ruil voor deze steun dat het wandelpark na het overlijden van de zussen gratis toegankelijk zal worden als openbaar park. In de omgeving van Wageningen zijn namelijk veel bossen, maar vrijwel geen enkel bos is opengesteld voor wandelaars.

In de Tweede Wereldoorlog woont Barones Justine nog op Belmonte, maar in 1943 moet de villa op bevel van de Duitsers worden ontruimd. Wageningen zelf werd per 1 oktober 1944 ontruimd en alle burgers moesten de stad verlaten. De Duitse soldaten laten door dwangarbeiders loopgraven aanleggen in de tuin en ook onder de villa worden kamers gegraven om zich te beschermen. De geallieerde troepen rukken op en bij Wageningen komt het tot hevige gevechten. Bijna alle huizen in Wageningen worden vernield door de Duitsers of door de beschietingen van de geallieerden. Tussen september 1944 en mei 1945 liggen villa Belmonte en het landgoed in de vuurlinie. Begin oktober 1944 weten de geallieerde troepen villa Belmonte in brand te schieten. Na de oorlog is er van Wageningen weinig meer over. Pas op 17 mei 1945 mogen de bewoners terug naar wat er nog over is van hun huizen. Er is een tekort aan brandhout en de beplanting van het landgoed belandt in de kachels van de bewoners. Barones Justine kan niet meer wonen in de villa, en komt uiteindelijk in 1951 te overlijden in een verzorgingstehuis.

Nadat de barones is overleden zou Stichting het Geldersch Landschap het landgoed en de villa gaan beheren, maar omdat alles is verwoest is er niets meer dat beheerd kan worden. De Landbouw Hogeschool Wageningen heeft dan al een tijd interesse in het terrein, om er een grote verzameling loofbomen aan te leggen. Daarom draagt het Geldersch Landschap het terrein over aan de Landbouw Hogeschool, maar mét de voorwaarde die de gemeente Wageningen heeft gesteld: het gebied moet gratis toegankelijk worden voor wandelaars.

In 1951 worden er al nieuwe bomen geplant in de tuin en in 1953 begint de aanleg van het arboretum. in 1954 werd het arboretum geopend en toegankelijk voor het publiek. In 2012 heeft de Wageningen Universiteit het beheer van het Belmonte Arboretum beëindigd. In hetzelfde jaar werd Stichting Belmonte Arboretum opgericht om de zorg voor er arboretum over te nemen en heeft het arboretum sinds 2012 in beheer.