In mei 2003 zijn de wandelroutes Natuurpad Alloo (4,5 kilometer) en de ingekorte variant Familiepad Alloo (2,7 kilometer) geopend voor het publiek. Deze routes zijn aangelegd met als doel om ook toegankelijk te zijn voor rollers, blinden en slechtzienden. Langs de route zijn borden met grootschrift en braille geplaatst. Er zijn geleidetegels neergelegd bij informatieborden en bij kruisingen met bijvoorbeeld ruiterpaden. Ook was er een audiotour van de routes gemaakt. Routes dus waarop iedereen kon genieten van het rijke en afwisselende landschap van Texel.

We hebben de route bezocht nadat we een erg veelbelovende folder tegen kwamen over de route. Deze folder wordt ook nog steeds gebruikt om de route aan te prijzen. Helaas zijn wij tot de conclusie gekomen dat de route sterk veranderd is ten opzichte van hoe deze was ten tijde van de opening en het maken van de folder.

Het is een route door een prachtig stuk van Texel. Je komt door de duinen, door duinbos en langs verschillende open stukken met water. Er is een toegankelijk vogelkijkscherm te vinden langs de route en ook een picknickbank waar ruimte is gemaakt voor een rolstoel. Kinderen kunnen op zoek naar sommeltjes (stenen figuren met een gezichtje), want de route en het Sommeltjespad hebben een stuk de zelfde loop. Het Natuurpad loopt ook over het erf van het Maartenhuis, waar ook een vlindertuin is aangelegd (het Familiepad komt hier niet!).

Een aantal dingen die veranderd lijken in de loop der jaren willen we ook graag benoemen. Het genoemde beeld van Jac. P. Thijsse is inmiddels in privébezit en daardoor niet meer te zien langs het pad. Er zijn informatieborden langs de route verdwenen, nieuwe borden geplaatst en weer borden weggehaald. Diverse stukjes met geleidetegels verwijzen nog naar de plaats van een informatiebord, maar het bord zelf ontbreekt helaas. Ook is de audiotour niet meer beschikbaar. Daarnaast, en misschien wel het meest belangrijke punt, is de kwaliteit van het pad zelf achteruit gegaan. Er zijn diverse stukken op de route die erg smal zijn. Een voorbeeld hiervan is het stuk door de vlindertuin, hier is het nog maar zo'n 60 tot 70 centimeter breed. Het verbindingsstuk om de route in te korten is zelfs dusdanig smal geworden, dat we hier adviseren om de naastgelegen weg (let op: auto's!) te gebruiken in plaats van dit pad.

Zoals op de foto's te zien is, hebben wij de route gelopen tijdens een zeer natte periode. Delen waren modderig en op een enkel stuk stonden er ook grote plassen op het pad. We verwachten dat het pad tijdens drogere periodes minder modderig zal zijn, maar dit hebben we helaas (nog) niet kunnen controleren. Op het erf van het Maartenhuis is een houten bruggetje geplaatst. Dit bruggetje is vrij kort, maar heeft geen reling. Bij het verlaten van de vlindertuin kom je op de route een klaphek tegen.

Op basis van de voorgaande punten en het feit dat de route op meerdere momenten flinke stukken over drukke fietspaden gaat, vinden wij het geen rolstoelvriendelijke route. Met een begeleider is de route wel te volgen.