Deze route is onze derde route binnen dit bijzondere gebied aan de oostzijde van Utrecht. De route neemt je mee vanaf landgoed Rhijnauwen via landgoed Oud Amelisweerd naar landgoed Nieuw Amelisweerd. Onderweg kom je langs enkele bijzondere locaties waar de geschiedenis van het gebied nog steeds te zien is.

De route start vanaf het parkeerterrein bij het theehuis en kan ook worden begonnen op parkeerplaats Rhijnauwen. Start je vanaf parkeerplaats Rhijnauwen ga dan onder het koetshuis door en sla meteen linksaf het halfverharde pad in. In totaal zijn er vier gehandicaptenparkeerplaatsen aanwezig: twee bij het theehuis en twee op parkeerplaats Rhijnauwen.

Wij begonnen de route bij Theehuis Rhijnauwen. Hier kun je terecht voor een pannekoek of wat te drinken. Het theehuis is in 1921 gebouwd, toch heeft men het ondanks de leeftijd van het pand voor elkaar gekregen een toegankelijk toilet mogelijk te maken. Hiervoor is het wel nodig om even de bediening aan te spreken: het toegankelijke toilet bevind zich in de kelder van het theehuis en is te bereiken via een speciale rolstoellift die langs de trap omhoog en omlaag kan. Er ligt bij de ingang van het theehuis grind, maar dit is goed ingelopen en daardoor niet mul.

Vanaf het theehuis kom je langs Kasteel Rhijnauwen en het koetshuis. Het landhuis zoals dat tegenwoordig te zien is, is in de 18e eeuw gebouwd in de stijl van het Hollands classicisme. Toch was hier al veel langer een kasteel. In het jaar 1212 wordt Rhijnauwen voor het eerst genoemd als kasteel. In 1450 werd het kasteel in brand gestoken, maar het kasteel werd herbouwd. Delen van dit middeleeuwse kasteel zijn nog steeds aanwezig. Ook de gracht die rond het kasteel lag en die het kasteel bij een aanval moest beschermen is nog steeds te zien. Sinds 1933 is het kasteel in gebruik als jeugdherberg en tegenwoordig is in kasteel Rhijnauwen een Stayokay jeugdherberg. De jeugdherberg in kasteel Rhijnauwen is de oudste nog bestaande jeugdherberg van Nederland.

Vanaf het koetshuis slingert de route naar de Kromme Rijn toe. Je volgt een stukje de oever en komt langs een recreatie-weide. Het pad buigt naar rechts waarna je een kort stukje over een gewone weg de route volgt. Hier is weinig verkeer. Ga linksaf. Je komt nu langs Boerderij De Zonnewijzer. De boerderij is een dwarshuisboerderij die aan het eind van de 18e eeuw is gebouwd en door de jaren heen verschillende keren verbouwd.

Even voorbij de boerderij kom je Landhuis Oud Amelisweerd tegen. De geschiedenis van dit landgoed gaat terug tot het jaar 1227. Ridder Amelis kreeg een landbouwgebied te leen. Vroeger noemde men zo'n landbouwgebied een waard of een weerd. Zo ontstond Amelis Weerd en de naam Amelisweerd. In de 14e eeuw werd Amelisweerd opgedeeld in twee stukken. Oud Amelisweerd en Nieuw Amelisweerd. Oud Amelisweerd werd in 1537 een ridderhofstad, een versterkt huis of zelfs een kasteel met bijvoorbeeld een slotgracht. Er zijn geen schilderijen of tekeningen van dit oude landgoed, waardoor onbekend is hoe het eruit moet hebben gezien. Rond het jaar 1770 werd het landgoed uitgebreid en werden ook de bossen en zichtlaan aangelegd. Er kwam een brug over de Kromme Rijn en ook het Engelse Werk, waar de route verderop langskomt werd in rond deze periode aangelegd. Tussen 1808 en 1810 waren Oud Amelisweerd en Nieuw Amelisweerd in het bezit van Lodewijk Napoleon. Toen de beide landgoederen in 1810 werden verkocht is een beschrijving van de buitenplaats gemaakt. Dankzij deze beschrijving is onder andere bekend dat een stal was voor 14 paarden, maar ook een grote moestuin met perzikbomen en druivenkassen. Ook veel bijzondere vruchtbomen worden benoemd als bijzonderheid. Bij het landgoed hoorden de boerderijen "De Zonnewijzer" en "Knapschinkel". Na verschillende eigenaren te hebben gehad werd landgoed Oud Amelisweerd met de boerderijen in 1951 aan de gemeente Utrecht verkocht. De gemeente heeft het gebied opengesteld voor publiek, waardoor je er nu kunt wandelen.

Vanaf de vijfsprong bij Landhuis Oud Amelisweerd volg je de Domlaan richting Nieuw Amelisweerd. Vroeger zag je vanaf deze laan in de verte de Utrechtse Domtoren staan. Aan het einde van de Domlaan ga je door een klaphek. In de verte zie je het landhuis Nieuw Amelisweerd al staan. Nieuw Amelisweerd werd in 1538 net als Oud Amelisweerd een ridderhofstad. Na 1684 werd een nieuw huis gebouwd op het landgoed en in 1860 kreeg het landhuis het uiterlijk dat het vandaag nog steeds heeft. Rond die tijd werden ook de parkachtige tuinen aangelegd. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werden er in Amelisweerd veel bunkers gebouwd. Deze bunkers worden ook wel groepsschuilplaatsen genoemd. Ze waren bedoeld als schuilplek voor Nederlandse soldaten tijdens bombardementen en beschietingen. Deze groepsschuilplaatsen waren onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.  In 1964 kocht de gemeente Utrecht landgoed Nieuw Amelisweerd. Men wilde een natuurlijke ontwikkeling van het park, maar veel van de slingerende wandelpaden zijn daardoor verdwenen. Toen de snelweg A27 in de jaren 70 werd aangelegd ging een deel van het landgoed verloren. Voor de brug over de Kromme Rijn gaat de route linksaf, het pad volgt hier een stukje het water.

Vanaf Nieuw Amelisweerd gaat de route door het Achterbos richting het Engelse Werk. Hier steek je met een brug een watertje over. Deze brug heeft geen opstaande rand, maar is breed en vlak. Vervolgens slinger je via de bollere brug rechtsaf naar 't Engelse Werk; een deel van de tuin in Engelse landschapsstijl die bij Oud Amelisweerd hoorde. Op dit deel van de route kom je over nog een aantal bruggetjes. Deze zijn breed, maar sommige zijn wel wat steil. Een begeleider kan daarom prettig zijn. Eventueel kun je de bruggetjes ook vermijden, ga dan over de eerste, vlakke brug rechtdoor het halfverharde bospad in. Via Amelis Hof kom je weer langs Landhuis Oud Amelisweerd en De Veldkeuken, waar je terecht kunt voor een lekkere lunch. Bij De Veldkeuken is ook een toegankelijk toilet aanwezig.

De route is in het algemeen goed te volgen en heeft weinig hoogteverschillen. Hier en daar kom je door een klaphek dat soepel draait, of ga je over een brug zonder leuningen of over een wat steilere brug. Vanwege deze bruggen en klaphekken kan een begeleider prettig zijn.